Μήπως η επίθεση στο Ευρώ έχει στόχο τον «άξονα» Βερολίνου-Μόσχας-Τεχεράνης?

Γράφει ο Αλκιμος

Η πολιτική σκακιέρα έχει στηθεί και όλα δείχνουν πως το νέο γεωπολιτικό «παιχνίδι» βρίσκεται δυναμικά σε εξέλιξη.
Αυτές οι …νέες κατευθύνσεις παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον και οι εξελίξεις τρέχουν πολύ γρήγορα.
Το Ιράν αποκτά οσονούπω το «χρυσό κουφέτο» και απ’ ότι φαίνεται δύσκολα θα το αποτρέψουν. Προσπάθησαν επανειλημμένως, με την εσωτερική επανάσταση, να ανατρέψουν το καθεστώς, που απ’ ότι όμως φαίνεται καλά κρατεί. Η εσωτερική επανάσταση είναι ο μοναδικός τρόπος για αλλαγή στο Ιράν. Στρατιωτική επέμβαση απλά θα άνοιγε την πόρτα του τρελοκομείου.

Ο χρόνος τρέχει γρήγορα για τους Αμερικανούς και πιέζει για λύσεις…

Η πρόσφατη απόφαση για εγκατάσταση συστοιχιών Πατριοτ στις όμορες χώρες, συνηγορεί, ότι το σενάριο των επεμβάσεων ξεθωριάζει, και αναζητούν άλλους αποτρεπτικούς, αμυντικούς συνδυασμούς. Παρ’ όλα αυτά αν το Ιράν γίνει πυρηνική χώρα, ο κόσμος δεν θα είναι πια ο ίδιος.Η Καθημερινή ανατολή του .........

Ήλιου δεν θα είναι πια δεδομένη για το Ισραήλ και τους πολίτες του.
Έχουν λοιπόν πρόβλημα. Μεγάλο πρόβλημα, που πρέπει να λυθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα. Χώρια ότι μπορούν να κάνουν εξαγωγή τεχνογνωσίας και σε άλλες χώρες του …Αλλάχ.
Στην ίδια λογική εντάσσεται και η δολοφονία του στελέχους της Χαμάς στο Ντουμπάι. Πυραύλους αναζητούσε, ιρανικούς πυραύλους, να εγκατασταθούν εκτός του Ιράν.
Το Ισραήλ αισθάνεται την πίεση της αναβαθμισμένης Χαμάς και προσπαθεί να την εντοπίσει με καθημερινές πτήσεις μαχητικών πάνω από τον Λίβανο, πτήσεις που ανάγκασαν τον Πρωθυπουργό της χώρας να κάνει δήλωση για φόβο ανάφλεξης.

Οι σχέσεις Δαμασκού-Τελ Αβίβ στο Ναδίρ με εκατέρωθεν απειλές και εκβιασμούς.

Ο χρόνος τρέχει και φαίνεται και από το γεγονός της προσπάθειας εξομάλυνσης των σχέσεων Ουάσιγκτον-Δαμασκού, που σκοπό έχει να απομονώσει το Ιράν. Το ιρανικό πρόβλημα είναι μέγιστο, το παιχνίδι έχει στηθεί, οι παίχτες έκαναν τις επιλογές τους και παίρνουν τις θέσεις τους (Βλ. Τουρκία).

Η επιδείνωση των σχέσεων Άγκυρας Τελ Αβίβ θεωρώ ότι είναι ουσιαστική, και όχι για το θεαθήναι. Ο μεγαλοϊδεατισμός της φίλης και συμμάχου, συνεπικουρούμενος από την έγκριση και αποδοχή της Ουάσιγκτον, σαν περιφερειακή δύναμη, έχει εγκαταλείψει το καμαρίνι και οδεύει προς την σκηνή.

Κάπου εδώ παίρνει η μπάλα και εμάς, αν η Άγκυρα ζητήσει, για τις υπηρεσίες της, ανταλλάγματα. Στατιστικά είναι βέβαιο ότι θα το κάνει. Οι τούρκοι λειτουργούν σχεδόν πάντα εκ του ασφαλούς. Θα τολμήσουν το οτιδήποτε όταν είναι σίγουροι ότι θα το πάρουν με το λιγότερο κόστος.

Εδώ δένει το γλυκό με τον petit george, την παρέα του, και την σημερινή οικονομική, κοινωνική και πολιτική κατάσταση της Πατρίδας.

Προφανώς οι Γερμανοί [ως ηγέτιδα δύναμη της ζώνης του Ευρώ] έχουν κάνει τις επιλογές τους…

Αλκιμος

ΠΗΓΗ :ΕΛΛΗΝΙΚΟ -ΚΑΦΕΝΕΙΟ