Κανονικά, οι μεγάλες εταιρίες πετρελαίου θα έπρεπε να γιορτάζουν. Η Royal Dutch Shell ανακοίνωσε κέρδη $9.8 δισ. για το 2009. Λίγο πριν, η ΒΡ ανέφερε κέρδη ύψους $14 δισ. για το ίδιο διάστημα. Όμως αυτά τα νούμερα αποτελούν ψίχουλα, αν συγκριθούν με τα αντίστοιχα των προηγούμενων χρόνων, τότε που οι υψηλές τιμές του πετρελαίου εκτόξευαν τα κέρδη των εταιριών αυτών στα ύψη. Η μακροπρόθεσμη όμως επιτυχία της πετρελαϊκής βιομηχανίας εξαρτάται από τη διατήρηση αποθεμάτων και κοιτασμάτων. Οι μεγάλες δυτικές πετρελαϊκές εταιρίες προσπαθούν να αναπτυχθούν μέσα από εξαγορές και επενδύσεις, όμως οι ευκαιρίες όλο και λιγοστεύουν. Η μεγαλύτερη όλων, η Exxon Mobil, ανέφερε πως δαπάνησε για έρευνες και κεφάλαια, ποσά ύψους $27.1 δισ. μέσα στο 2009, 4% περισσότερο από το 2008. Η εταιρία προβλέπει πως στα επόμενα 5 χρόνια, θα ξοδεύει μεταξύ $25 και $30 δισ. για το λόγο αυτό, κάθε χρόνο. Τα ίδια περίπου αναφέρει και η ΒΡ. Υπάρχουν όμως και όρια ως προς το τι μπορεί να αγοραστεί με το χρήμα. Οι κρατικές εταιρίες της Μέσης Ανατολής, της Ρωσίας (και άλλων) που ανταγωνίζονται τις ιδιωτικές, περιφρουρούν με προσοχή τα κοιτάσματα τους. Ελάχιστα είναι πλέον τα νέα σημεία που κρύβουν πετρέλαιο, και που συμφέρει να τα εκμεταλλευτεί κάποιος. Και εκεί όπου υπάρχουν ευκαιρίες, όπως στο Ιράκ, οι γίγαντες της βιομηχανίας σκοτώνονται για το ποιος θα προσφέρει περισσότερα χρήματα προκειμένου να αποκτήσει τα δικαιώματα των γεωτρήσεων. Ακόμη όμως και εκεί, ο ανταγωνισμός εκ μέρους των Κινέζων, Ρώσων και άλλων, είναι ήδη πολύ σκληρός. Οι κρατικές εταιρίες είναι διατεθειμένες να προσφέρουν ποσά που ανησυχούν τους υπεύθυνους των αντίστοιχων εισηγμένων δυτικών εταιριών. Για το λόγο αυτό, οι εταιρίες ψάχνουν απεγνωσμένα για νέες μορφές ανάπτυξης. Μια επιλογή είναι να αναζητήσουν πετρέλαιο σε δύσκολα σημεία, όπως είναι οι ωκεανοί, ή να ψάξουν για κοιτάσματα σε εδάφη που η εξόρυξη αποτελεί πρόβλημα και κοστίζει περισσότερο. Μια άλλη επιλογή είναι η επιτάχυνση της αναζήτησης εναλλακτικών πηγών ενέργειας. Η γαλλική Total έχει περάσει στην εκμετάλλευση της πυρηνικής ενέργειας. Πριν μερικές ημέρες, η Shell ανακοίνωσε μια συνεργασία αξίας $12 δισ. με την βραζιλιάνικη Cosan, που ειδικεύεται στη παραγωγή αιθανόλης από ζαχαροκάλαμο. Η Exxon και η Shell δαπανούν τεράστια ποσά και στη δεύτερη γενιά βιοκαυσίμων, που προέρχονται από φύκια ή απόβλητα, όμως η όλη προσπάθεια είναι μακρόχρονης διάρκειας. Το μεγαλύτερο όμως ενεργειακό στοίχημα αφορά στο φυσικό αέριο. Το 40% της καθημερινής παραγωγής της Shell έχει τη μορφή φυσικού αερίου. Και ακολουθούν σταθερά οι Total και BP. Το αέριο είναι απόλυτα απαραίτητο για θέρμανση και παραγωγή ρεύματος, και προβλέπεται πως η παγκόσμια αγορά του θα αυξηθεί κατά 50% έως το 2030. Πέρσι, οι Chevron, Shell και Exxon συμφώνησαν να ξοδέψουν περί τα $37 δισ. με σκοπό να αναπτύξουν το πεδίο Gorgon έξω από την Αυστραλία, που έχει τη προοπτική να παράγει ασύλληπτες ποσότητες φυσικού αερίου. Παρόλα αυτά, οι επενδυτές παραμένουν επιφυλακτικοί λόγω της αστάθειας των τιμών. Οι μετοχές της Exxon έπεσαν το Δεκέμβριο, όταν η εταιρία έδωσε $30 δισ. για να αγοράσει την XTO Energy, η οποία παίρνει φυσικό αέριο από «αντισυμβατικές» πηγές όπως είναι τα στρώματα σχιστόλιθου. Οι τιμές του αερίου πήραν τη κατιούσα τα τελευταία χρόνια, καθώς νέα έργα ανεύρεσης του, όπως αυτά που αφορούν τον σχιστόλιθο, ήρθαν στο προσκήνιο την ίδια ώρα που η παγκόσμια ζήτηση για αέριο έπεσε, λόγω της οικονομικής ύφεσης. Οι τεχνικές εξελίξεις και καινοτομίες, έχουν καταστήσει πλέον τις δύσκολες πηγές αερίου, εμπορικά εκμεταλλεύσιμες. Η ΒΡ πιστεύει πως αυτοί οι παράγοντες θα κρατήσουν τις τιμές χαμηλά για τα επόμενα 3-4 χρόνια, ίσως και περισσότερο. Και ενώ οι διάφορες κρατικές εταιρίες πιέζουν τους ιδιωτικούς γίγαντες να ψάχνουν όλο και πιο μακριά για νέα κοιτάσματα, οι τιμές του πετρελαίου, σε αντίθεση με αυτές του φυσικού αερίου, στηρίζονται από τις ίδιες αυτές κρατικές εταιρίες που συναποτελούν τον OPEC.
The Economist
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου