Το μεταναστευτικό φαινόμενο είναι σύνθετο. Τούτο δεν απαλλάσσει τους κυβερνώντες από την υποχρέωση υιοθέτησης αποτελεσματικών πολιτικών, από τη δημιουργία υποδομών που να θωρακίζουν την ελληνική κοινωνία.
Η Ευρώπη μαθαίνει να ζει με τους μετανάστες. Η άφιξη χιλιάδων λαθρομεταναστών με βάρκες στις Νότιες Ακτές της Ευρώπης υπενθύμισε στις Ευρωπαϊκές χώρες ότι είναι αδύνατον να αποφύγουν την εισροή νέων μεταναστών. Το κύμα αυτό δεν είναι το πρώτο. Ύστερα από την μετανάστευση εργατικών χειρών τη δεκαετία του '60, η πτώση του τείχους του Βερολίνου το 1989 που χώριζε την Ευρώπη στα δύο και κατόπιν ο πόλεμος στα Βαλκάνια, πυροδότησαν νέες μαζικές μετακινήσεις πληθυσμού στον Ευρωπαϊκό χώρο οι οποίες μάλιστα άνοιξαν διόδους πρόσβασης σε μετανάστες από πιο μακρινά μέρη όπως η Μέση Ανατολή και η Ασία.
Οι εντάσεις που προκλήθηκαν και τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν σε όλες τις χώρες συμπεριλαμβανομένης και της πατρίδος μας, ώθησαν τα κράτη μέλη της ΕΕ να αναζητήσουν κοινές απαντήσεις. Ήταν μια μακρά διαδικασία που άρχισε με τις συμφωνίες Σέγκεν. Τα τελευταία χρόνια η δημόσια συζήτηση για το μεταναστευτικό έχει αλλάξει. Το ανησυχητικό δημογραφικό πρόβλημα για όλα τα Ευρωπαϊκά κράτη ήταν ο λόγος που τα έκανε να συνειδητοποιήσουν ότι κανένα κράτος δεν έχει συμφέρον να κλείσει τελείως τα σύνορά του. Έρχονται στη συνέχεια οι επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου στις ΗΠΑ που για πολλούς ανέδειξαν τις σοβαρές επιπτώσεις τις ελλειπούς ενσωμάτωσης. Αυτά οδήγησαν όλες σχεδόν τις χώρες στο να διατυπώσουν νέες απαιτήσεις για την «επιλεγμένη μετανάστευση» και τις πολιτικές ενσωμάτωσης.
Η Ιταλία και η Ισπανία είναι κυρίως χώρες υποδοχής λαθρομεταναστών.
Στην Ιταλία, τα πέντε τελευταία χρόνια, ο επίσημος αριθμός των μεταναστών διπλασιάστηκε ξεπερνώντας τα 3.500.000 μέχρι το τέλος του 2005.
Στην Ισπανία, από 1.000.000 που ήταν οι μετανάστες το 2000 σήμερα προσεγγίζουν τα 4.000.000.
Και οι δύο αυτές χώρες αναθεώρησαν την πολιτική τους επί το αυστηρότερο αφού οι μαζικές νομιμοποιήσεις δεν είχαν τα αναμενόμενα αποτελέσματα.
Η Αγγλία έπαυσε να είναι το ανοικτό νησί για όσους επιθυμούν καταφύγιο. Έχει διατυπωθεί μια πολιτική που περιορίζει την μετανάστευση στο πλαίσιο νομοθεσίας που θα τεθεί σε ισχύ από το 2008.
Η μεταναστευτική πολιτική της Γερμανίας αποβλέπει στην καλύτερη ενσωμάτωση. Με την ακολουθούμενη πολιτική οι «καλύτερα ενσωματωμένοι» μπορούν να αποκτήσουν γερμανική υπηκοότητα σε 6 αντί 8 χρόνια παραμονής αφού από διαδικασίες αξιολόγησης διαπιστωθεί ότι ενστερνίζονται τις γερμανικές αξίες και την κουλτούρα τους.
Η Ολλανδία επεδίωκε την ενσωμάτωση με ταυτόχρονη διατήρηση της ταυτότητάς τους. Η πολιτική αυτή που μεταφράστηκε σε ίδρυση ισλαμικών σχολείων, ανέγερση τζαμιών και διδασκαλία αραβικής και τουρκικής γλώσσας, δεν κατέληξε σε ενσωμάτωση, προκάλεσε αδιαφορία και διατήρησε τον διαχωρισμό στην εκπαίδευση, στις γειτονιές και στην αγορά εργασίας. Σήμερα οι σχέσεις ανάμεσα στους καθαρόαιμους Ολλανδούς και στους νέους Ολλανδούς γίνονται όλο και πιο τεταμένες.
Η Δανία ακολουθεί μια πολιτική σκλήρυνσης της νομοθεσίας για τους ξένους.
Η Ελβετία ύψωσε ένα τείχος. Θα κλείνει στο εξής τις πόρτες στα θύματα των πολέμων και των πολιτικών διώξεων εάν δεν είναι σε θέση να προσκομίσουν εντός 48 ωρών έγκυρα δικαιολογητικά
Σε ότι αφορά την ΕΕ η κοινή πολιτική ασύλου και μετανάστευσης παραμένει αποσπασματική.
Τα κράτη μέλη δυσκολεύονται να καταργήσουν τις εθνικές νομοθεσίες. Η ΕΕ επιδιώκει να μειώσει τις αποκλίσεις.
Το 1999 στην Φιλανδία εγκαινιάσθηκε το πρόγραμμα του Τάμπερε που απέβλεπε στον καλύτερο συντονισμό των κρατών μελών για θέματα μεταναστευτικής πολιτικής.
Το 2004 υιοθετήθηκε το πρόγραμμα της Χάγης. Όλα τα μέτρα θα προχωρήσουν με γρηγορότερους ρυθμούς όταν ισχύσει ο κανόνας της ειδικής πλειοψηφίας.
Το 2005 εξεδόθη η Πράσινη Βίβλος για μια κοινοτική προσέγγιση του χειρισμού των οικονομικών μεταναστών.
Σε ότι αφορά τη χώρα μας. Η μετανάστευση έγινε με συνθήκες αντιδημοκρατικής αδιαφάνειας με την έννοια ότι δεν έγινε δημόσιος διάλογος για το πόσους μετανάστες χρειαζόμαστε. Μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα εισήλθαν στη χώρα μας 1.000.000 λαθρομετανάστες, κυρίως Αλβανοί. Ο αριθμός των μεταναστών είναι συγκριτικά με τον πληθυσμό της πολύ μεγαλύτερος από ότι σε οποιαδήποτε Ευρωπαϊκή χώρα και ο αριθμός αυτός επετεύχθη σε πολύ μικρότερο χρονικό διάστημα.
Η μετανάστευση προς την Ελλάδα είναι κατά το μεγαλύτερο μέρος παράνομη ενώ προς την Ευρώπη κατά το μεγαλύτερο μέρος νόμιμη.
Έχουμε προβλήματα ασφάλειας, συνοχής και δημόσιας υγείας, όπως αυτά διαπιστώνονται από τη σύγκριση των θετικών οικονομικών στοιχείων με τα ελλείμματα ασφάλειας και συνοχής.
ΠΗΓΗ : ΕΛ.Ε.Σ.ΜΕ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου