Ρωσικός ενεργειακός σχεδιασμός 2030: O South Stream σε κίνδυνο;

Η Μόσχα φαίνεται έτοιμη να θέσει σε εφαρμογή ένα «ανατολικό» ενεργειακό σχέδιο το οποίο θα της επιτρέψει μεν να ενδυναμώσει τον άξονα Μόσχα-Πεκίνο, θα μπορέσει δε να λειτουργήσει και ως «αντιστάθμισμα» σε τυχών «απώλειες» προς την Δύση.

Έτσι, ο ρωσικός ενεργειακός κολοσσός, έχει αρχίσει να εξετάζει την πιθανότητα κατασκευής ενός αγωγού φυσικού αερίου, εφάμιλλων δυνατοτήτων με αυτόν του South Stream, ο οποίος θα καταλήγει από την Σιβηρία στην Κίνα.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα του ρωσικού τύπου, το σχέδιο εάν αποδώσει καρπούς θα ενεργοποιηθεί μεταξύ του 2015 και του 2018, κάτι το οποίο σημαίνει πως η κατασκευή του εν λόγω αγωγού, όπως φαίνεται, θα συμπέσει με αυτή του South Stream, αφού παρατηρούνται καθυστερήσεις στο εν λόγω σχέδιο.

Μέχρι στιγμής δεν έχει υπάρξει κάποια επίσημη ανακοίνωση αλλά όλα αυτά αναμένεται να ξεκαθαρίσουν με την κατάθεση του σχεδίου για την πολιτική στο φυσικό αέριο έως το 2030 το οποίο επεξεργάζεται το υπουργείο ενέργειας της χώρας. Σύμφωνα με τον υπάρχοντα σχεδιασμό το υπουργείο θα καταθέσει τις προτάσεις του προς την κυβέρνηση μέσα στις επόμενες εβδομάδες, αν όχι ημέρες.

Η Μόσχα, είναι σαφές πως μέσω του South Stream, προσπαθεί να συμπληρώσει τον Nord Stream και να δέσει ακόμα περισσότερο την Ευρώπη στο άρμα της. Για τον λόγο αυτό δεν αναμένεται καμία ρωσική πρωτοβουλία η οποία θα μπορούσε να βλάψει τον South Stream.

H σκληρή όμως πραγματικότητα υπαγορεύει στα κράτη και στις εταιρείες να είναι πολύ προσεχτικές με τις επενδύσεις στις οποίες προχωρούν. Εάν η Μόσχα διαπιστώσει πως ο South Stream ακολουθήσει τα χνάρια του Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, αν και ακόμα υπάρχει κάποια κινητικότητα στο θέμα, τότε εκτός των μεγάλων διπλωματικών θεμάτων που θα «ανοίξουν», ιδιαίτερα στον θαλάσσιο άξονα Μαύρη Θάλασσα-Στενά-Αιγαίο-Ανατολική Μεσόγειος, το Κρεμλίνο δεν αποκλείεται να προσπαθήσει να αντισταθμίσει την απώλεια στην Δύση με την Ανατολική Ασία.

Η κίνηση αυτή σε βάθος χρόνου είναι σίγουρο πως θα δημιουργήσει στις Αγγλοσαξονικές δυνάμεις το ίδιο πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια και στην Ευρώπη. Πως είναι δυνατόν να αποτρέψεις την ενδυνάμωση σε «στρατηγικό» επίπεδο ενός «ημι-στρατηγικής», για μία σειρά λόγων, υφής άξονα Μόσχας-Πεκίνου αφού δεν αφήνεις περιθώρια στην Ρωσία να προσεγγίσει την Ευρώπη;