Σύμφωνα με τη δαρβινική θεωρία, ό, τι δεν ανανεώνεται εξαφανίζεται. Συνήθως, όμως, η φύση φροντίζει να καλύπτει τέτοιου είδους κενά. Φαίνεται, λοιπόν, ότι κάτι ανάλογο συμβαίνει και στην περίπτωση της ελληνικής τραπεζικής παρουσίας στα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.
Όπου μετά από μια περίοδο ιδιαίτερης άνθησης, η ελληνική χρηματοπιστωτική κοινότητα οδεύει προς φθίνουσα πορεία. Ενίοτε και προς εξαφάνιση. Το καλό είναι ότι η πορεία αυτή μπορεί να αντιστραφεί. Το κακό είναι ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση, το ρόλο της «φύσης» φιλοδοξεί να παίξει η αντίστοιχη τουρκική κοινότητα. Πληροφορίες της «Deal» αναφέρουν ότι από το βαθύ κράτος της Άγκυρας έχει δοθεί σαφής εντολή «να αγοράζεται οτιδήποτε ελληνικό πωλείται αυτή τη στιγμή στα Βαλκάνια». Και όχι μόνο, θα μπορούσε κάποιος να προσθέσει. Αγοραστικό ενδιαφέρον δεν αποκλείεται να υπάρξει από τουρκικής πλευράς και για οτιδήποτε βγει προς πώληση και μέσα στην Ελλάδα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα: δεν πέρασε δίμηνο – κι ενώ η κρίση εντός της χώρας όδευε προς κορύφωση – από τη μέρα που σε τουρκική εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας δημοσιεύτηκε μια είδηση που ήθελε γνωστό τουρκικό τραπεζικό όμιλο να ενδιαφέρεται για την περίπτωση της… Εμπορικής.
Όπως αναφέρονταν, το ενδιαφέρον θα εκδηλώνονταν αν κι εφόσον η μητρική της τελευταίας, και συγκεκριμένα η γαλλική τράπεζα Credit Agricole, αποφάσιζε να αποεπενδύσει από την Ελλάδα. Η φασαρία που προκλήθηκε στους τραπεζικούς κύκλους, και στις δύο πλευρές του Αιγαίου, ήταν -όπως αναμένονταν – μεγάλη. Λίγες ώρες μετά το δημοσίευμα, ακολούθησε μια μάλλον χλιαρή διάψευση του ενδιαφέροντος, από τον γενικό διευθυντή της τουρκικής τράπεζας, όμως, οι εντυπώσεις είχαν δημιουργηθεί και είχαν μείνει.
Αποτελεί κοινό μυστικό στο τραπεζικό λόμπι της Αθήνας, ότι ο τουρκικός παράγων θα ήθελε πολύ να αντικαταστήσει τον ελληνικό, ως κυρίαρχη τραπεζική δύναμη στα Βαλκάνια, κι αυτό δεν μπορεί να αμφισβητηθεί και πολύ περισσότερο να διαψευσθεί από κανέναν. Οπότε δεν θα πρέπει να αποκλείονται εξελίξεις και από το συγκεκριμένο μέτωπο, σύντομα.
Πάντως, από την πλευρά της Εμπορικής, μάλλον θα αργήσουν, καθώς το Παρίσι επαναβεβαίωσε πρόσφατα την πρόθεσή του να στηρίξει την ελληνική επένδυσή του, στο πλαίσιο ενός νέου τριετούς προγράμματος. Δεν αποκλείεται, όμως, «ευκαιρίες» να παρουσιασθούν αλλού.
Ενδεχομένως, δε, η κίνηση να γίνει κι αυτόνομα. Μέσω, δηλαδή, της απόκτησης παρουσίας στην Ελλάδα τουρκικών τραπεζών. Μέσα στο γενικότερο κλίμα χαλάρωσης, λόγω των γνωστών οικονομικών – δημοσιονομικών προβλημάτων, που αντιμετωπίζει η χώρα, όλο είναι πιθανά. Υποψήφιοι, πάντως, υπάρχουν.
Χαρακτηριστικά αναφέρεται η τουρκική Αγροτική Τράπεζα. Έχει ήδη υποβάλλει αίτημα στις αρμόδιες ελληνικές εποπτικές αρχές, για τη λειτουργία δύο καταστημάτων της στη χώρα μας και λέγεται ότι στην πρώτη περίπτωση έχει βρεθεί και το ακίνητο που θα φιλοξενήσει το κατάστημα, κάπου στο Κολωνάκι. Μέχρι στιγμής, ωστόσο, η λειτουργία τους δεν έχει καταστεί δυνατή, κυρίως λόγω γραφειοκρατικών προβλημάτων, το οποία όμως αργά ή γρήγορα κάποια στιγμή θα ξεπερασθούν. Οπότε, το δίκτυο της τουρκικής τράπεζας θα αρχίσει και να «στήνεται» και κατόπιν να λειτουργεί. Ανάλογο ενδιαφέρον, τέλος, έχει επιδείξει και η Isbank, η οποία εκτιμάται ότι θα αποτελέσει την αιχμή του δόρατος των τουρκικών τραπεζών που θα επεκταθούν στην ελληνική αγορά το 2010.
άλλη Συγγενές σχόλιό μου σ '"ανάρτηση"
ΑπάντησηΔιαγραφή... Αγαπητέ-καλοπροαίρετε-Φίλε ... ας Σου κάνω «υπακοή» και να δείξω μια κάποια «σύνεση», προσπαθώντας συνάμα και να «συνεννοηθούμε».
- Τί θα πεί-άραγε-«οικονομία» και τί «κρίση». Οικονομία είναι οι νόμοι του οίκου (του Κυρίου) και κρίση το ευλογημένο χάρισμα, να διακρίνει και να εκτιμά-εύστοχα-νοήμων καθείς. Συνεπώς ουδεμία σχέση έχουν με ό, μέρες τι-στρεβλά-νοείται δήθεν στις "μας.
Ερχόμαστε τώρα στο «χρήμα» και το «νόμισμα». Χρήματα είναι τα αγαθά και οι παράγοντές τους, ενώ τα νομίσματα (ψευδοχρήματα) διευκολυντικά συμβατικά συναλλακτικά μέσα, που γίνονται αποδεκτά για την μεταβίβαση αληθινών χρημάτων (περιουσίας).
Τί είναι άραγε λαός και τί αρχές και τί εξουσίες? Λαός είναι οι άνθρωποι που συναποτελούν ένα έθνος και αρχές εκείνες οι συνθήκες, οι κοινώς παραδεκτές, που αφορούν και καθορίζουν την ευζωία των ανθρώπων ... ενώ εξουσίες οι πηγάζουσες εκ της ουσίας, που υπηρετούν ευδόκιμα τις αρχές αυτές. εδώ Κι ', πλην του πρώτου, όλως διόλου παρεξηγημένες είναι-στην πράξη-οι έννοιες αυτές.
Το άρρωστο-από πλεονεξία-επικρατούν «σύστημα», πέραν του γεγονότος ότι ανήγαγε σταδιακά στην σφάλλουσα «συνείδηση» των ανθρώπων ως χρήμα το ίδιο το νόμισμα ... κι 'ακόμη παγίδευσε κι' εξάρτησε την ευημερία τους από την κυκλοφορία του, προκαλεί αναταράξεις, ανοίγματα στενωπούς κι ', στις στρόφιγγες ροής του, προκειμένου να συγκεντρώσει όσο περισσότερα χρήματα καταφέρει, σε όσο λιγότερα χέρια μπορέσει ... κλπ - κλπ
Σύνεση-λοιπόν-θα δείξει ο λαός, ελέγχει σαν επιλέγει κι 'εύστοχα τις «αρχές» του ... όταν κι 'δώσει στο «σύστημα»-που δεν παίρνει αλλιώς-να καταλάβει