Κύριο άρθρο της εφημερίδας ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΓΝΩΜΗ
του Σάββα Καλεντερίδη
Την Πέμπτη, 4 Μαρτίου 2010 η Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ, ψήφισε με το οριακό 23-22 την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων και την προώθηση του θέματος στην ολομέλεια, για συζήτηση και ψήφιση, κάτι που επαφίεται στην πρωτοβουλία της προέδρου της βουλής Νάνσι Πελόσι. Η αμερικανική διοίκηση στην αρχή κράτησε αποστάσεις από το θέμα, ενώ ο ίδιος ο πρόεδρος Ομπάμα και η υπουργός εξωτερικών Χίλαρυ Κλίντον, την παραμονή της ψηφοφορίας επιχείρησαν να αποτρέψουν την έγκριση, τη στιγμή που ο Ομπάμα προεκλογικά είχε δεσμευτεί δημόσια να αναγνωρίσει τη Γενοκτονία των Αρμενίων. Ο λόγος; Τον έπεισαν οι αρμόδιες υπηρεσίες ότι ενδεχόμενη αναγνώριση της Γενοκτονίας, μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τις γεωπολιτικές ανάγκες και συμφέροντα των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν, το Ιράν, το Ιράκ-Κουρδιστάν, τη Μέση Ανατολή και τον Καύκασο, αφού είναι δεδομένος ο κομβικός ρόλος της Τουρκίας στην εξυπηρέτησή τους.
Η Τουρκία από την πλευρά της δήλωσε ότι ανακαλεί τον πρέσβη της από την Ουάσιγκτον και δεν προτίθεται να τον επαναφέρει στη θέση του, εάν δεν ξεκαθαρίσει το ζήτημα της συζήτησης του θέματος στην ολομέλεια της αμερικανικής βουλής. Ο υπουργός εξωτερικών κ. Νταβούτογλου, μάλιστα, ως απάντηση στις αιτιάσεις της αμερικανικής διοίκησης για αδυναμία παρέμβασης στις διεργασίες και αποφάσεις της βουλής, η οποία είναι ανεξάρτητη, δήλωσε ότι και η Τουρκία έχει κοινοβούλιο που δρα ανεξάρτητα από την τουρκική κυβέρνηση. Σημείωσε μάλιστα ότι την ίδια μέρα που θα συζητηθεί και θα ψηφιστεί το θέμα της αναγνώρισης της Αρμενικής Γενοκτονίας στην αμερικανική βουλή, και το τουρκικό κοινοβούλιο μπορεί να φέρει προς συζήτηση και ψήφιση το θέμα της χρήσης της βάσης του Ιντζιρλίκ από τις δυνάμεις των ΗΠΑ, καθώς και το θέμα της παρουσίας τουρκικών στρατευμάτων στο Αφγανιστάν.
Μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές (15 Μαρτίου 2010) οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις παραμένουν στο επίπεδο που ήταν την επομένη της έγκρισης του ψηφίσματος στην επιτροπή της βουλής, ενώ στα διεθνή ΜΜΕ και στον τύπο του Ισραήλ υπάρχουν αναφορές για 'στρατηγική ουδετερότητα' του εβραϊκού παράγοντα στις ΗΠΑ και αλλού, που μέχρι τώρα ήταν συνοδοιπόρος και συμμαχητής της Τουρκίας στο ζήτημα αυτό και όχι μόνο. Ο σκεπτικισμός και στάση του εβραϊκού παράγοντα στο ζήτημα της Αρμενικής Γενοκτονίας σχετίζεται με τον έντονο προβληματισμό που έχει αναπτυχθεί, μετά την ηγεμονική πολιτική που αποπειράται να ασκήσει η Τουρκία και στη Μέση Ανατολή, όπου, ούτως ή άλλως, δυο ηγεμόνες παραείναι πολλοί.
Ενώ η Τουρκία προσπαθεί να διαχειριστεί το θέμα και αφού η επιτροπή του κοινοβουλίου της κυβέρνησης της Καταλονίας, μία από τις 17 αυτόνομες περιοχές που συναπαρτίζουν το Βασίλειο της Ισπανίας, ψήφισε ομόφωνα την αναγνώριση της Αρμενικής Γενοκτονίας, με τους βουλευτές των κομμάτων της αριστεράς να δηλώνουν ότι ξεκίνησαν πρωτοβουλία ώστε να συζητηθεί αντίστοιχο ψήφισμα και στην κεντρική βουλή της Ισπανίας, έρχεται το ψήφισμα της βουλής της Σουηδίας, όπου η Τουρκία αντιμετωπίζει πλέον μια ποιοτικά διαφοροποιημένη 'απειλή', σύμφωνα πάντα με τη δική της λογική.
Εκεί, Αρμένιοι, Ασσύριοι και Έλληνες, με την ηρωική βοήθεια μιας Κούρδισσας, όπως θα δούμε σε σχετικό ρεπορτάζ, έχοντας την υποστήριξη της σουηδικής Κεντρο-Αριστεράς και κόντρα στα κόμματα που απαρτίζουν τον κεντροδεξιό κυβερνητικό συνασπισμό, κατορθώνουν να περάσουν οριακά (131 ψήφοι υπέρ, 130 κατά) το ψήφισμα της Αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Αρμενίων, των Ασσυρίων, των Ελλήνων του Πόντου και των χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολής.
Σύμφωνα με δικές μας πληροφορίες από την Άγκυρα και τις Βρυξέλλες, η εξέλιξη αυτή, το γεγονός δηλαδή του συνασπισμού Αρμενίων-Ασσυρίων-Ελλήνων και της υποστήριξης των Κούρδων στο ζήτημα αυτό, που μπορεί να αποτελέσει τη βάση για τη χάραξη μια κοινής στρατηγικής των ιστορικών αυτών λαών της Ανατολής απέναντι στη συνεχιζόμενη τουρκική βαρβαρότητα, μέρος της οποίας είναι η άρνηση της Γενοκτονίας, προβληματίζει έντονα την τουρκική διπλωματία και την τουρκική κυβέρνηση και όχι μόνο.
Τη στιγμή που συμβαίνουν αυτά, που στην ουσία συνιστούν μια νέα γεωπολιτική, αυτή των Γενοκτονιών (να θυμηθούμε και τον τρόπο που χρησιμοποιείται γεωπολιτικά το Νταρφούρ), και η Τουρκία αναγκάζεται να ανακαλέσει και δεύτερο πρέσβη για διαβουλεύσεις λόγω αρνητικών εξελίξεων στο θέμα της Γενοκτονίας, και ενώ έχει προηγηθεί μια εξαιρετικά άθλια πράξη στο ιστορικό Εθνικό και Καποδιαστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου Έλληνες βουλευτές και καθηγητές πανεπιστημίων, παρουσία του Τούρκου πρέσβη-τοποτηρητή, αγιοποιούν τον Μουσταφά Κεμάλ στην καρδιά της Αθήνας, τα ελληνικά κόμματα και ο πολιτικός κόσμος τηρεί μια εκκωφαντική ένοχη σιωπή για το θέμα. Από την πλευρά τους, τα ελληνικά ΜΜΕ και οι γνωστοί διαμορφωτές της κοινής γνώμης μεταδίδουν την είδηση αναφέροντας κυρίως την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων και παρεμπιπτόντως -όσοι το κάνουν- τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και της Ανατολής, με έναν τρόπο που παρομοιάζει κι αυτός με μια εκκωφαντική ένοχη σιωπή.
Αν αναρωτηθούμε να βρούμε το γιατί, θα πρέπει να αναζητήσουμε τις αιτίες αυτής της εκκωφαντικής ένοχης σιωπής στα στεφάνια τιμής Ελλήνων επισήμων στο μαυσωλείο του σφαγέα Μουσταφά Κεμάλ, στις δηλώσεις αναγνώρισης του μεγαλείου του πνεύματος του σφαγέα Μουσταφά Κεμάλ, στη συνοδοιπορία των κεμαλιστών δημοσιογράφων και διανοουμένων της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης με τους κεμαλιστές της Τουρκίας και στην ολοκληρωτική απουσία από τους αγώνες για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, της Θράκης, της Πόλης και της Ανατολής και την ιστορική δικαίωση.
Άς ελπίσουμε ότι τουλάχιστον τώρα, που ξένοι λαοί, πολιτικοί και διανοούμενοι καταδικάζουν τον Κεμάλ και τον κεμαλισμό και αγωνίζονται για την καταπολέμηση της κεμαλικής-τουρκικής βαρβαρότητας με όπλο όχι τους αμαρτωλούς* εξοπλισμούς, αλλά την αναγνώριση της Γενοκτονίας, θα ευαισθητοποιηθούν επιτέλους και οι Έλληνες πολιτικοί, καθηγητές, διανοούμενοι και δημοσιογράφοι και θα συστρατευθούν σε αυτόν τον άγιο αγώνα, διακρίνοντας επιτέλους το «ποιος είναι ο εχτρός και ποιος ο φίλος» στο διεθνές σκηνικό.
Γιατί, μετά τον παγκόσμιο διασυρμό για την κατάντια μας στον οικονομικό τομέα, είναι κρίμα να βλέπεις τη χώρα σου παγκόσμιο ουραγό και στον αγώνα της ηθικής και ιστορικής δικαίωσης και τα κόμματα, τους διπλωμάτες, τους πολιτικούς και τους διανοούμενους της χώρας σου ουραγούς και μακράν πίσω από την ιστορία και την ίδια την ελληνική κοινωνία.
*Αμαρτωλοί υπό την έννοια ότι ο τομέας των εξοπλισμών αποτελεί την κύρια αιτία της διαφθοράς και της διαπλοκής στην Ελλάδα.
Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/03/blog-post_3831.html#ixzz0iwLa7fP1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου