Η προσφυγή στο ΔΝΤ εξυπηρετεί την Ελλάδα ή τους δανειστές της;

Ποιούς, πότε και γιατί δανείζει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο;
Τι συμβαίνει σε εκείνα τα κράτη που δέχονται την... "βοήθειά" του;
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο Ιδρύθηκε το 1945 στην Ουάσιγκτον και συμμετέχουν σε αυτό σχεδόν όλα τα μέλη του Ο.Η.Ε. με ελάχιστες εξαιρέσεις. Χορηγεί σχετικά χαμηλότοκα δάνεια σε χώρες που βρίσκονται υπό πτώχευση. Ο πραγματικός του στόχος όμως δεν είναι η ανάπτυξη των οικονομιών τους άλλα κυρίως η αποπληρωμή των παλαιών δανείων που έχουν λάβει αυτές οι χώρες από μεγάλες τράπεζες...
Έτσι δικαιολογείται η στήριξη που έχει παράσχει στο παρελθόν ακόμη και σε απολυταρχικά καθεστώτα όπως στην Αργεντινή του Βιντέλα η στη Ρουμανία του Τσαουσέσκου προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα δάνεια που είχαν λάβει από μεγάλες αμερικανικές και ευρωπαϊκές τράπεζες.
Συνεπώς ο πραγματικός ρόλος της ύπαρξής του δεν είναι η προστασία των χωρών που προσφεύγουν σ’ αυτό αλλά η εξασφάλιση των μεγάλων τραπεζών που κερδοσκοπούν σε βάρος κρατών.
Δεν είναι τυχαίο που στο ΔΝΤ προσφεύγουν σχεδόν αποκλειστικά τριτοκοσμικές χώρες. Στην ήπειρό μας, με εξαίρεση τη Βρετανία πριν από... 35 χρόνια, προσέφυγαν την τελευταία εικοσαετία μόνο εξαθλιωμένες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης που έπεσαν σε τριτοκοσμικό επίπεδο, μετά την κατάρρευση του «ανύπαρκτου σοσιαλισμού» και την πλήρη αποσύνθεση της οικονομίας τους μέχρι να ανασυγκροτηθεί σε καπιταλιστική βάση: Ουκρανία, Ρουμανία, Ουγγαρία, Λετονία καθώς και η απολύτως εξαθλιωμένη Ρωσία του Μπορίς Γέλτσιν πριν από 15 χρόνια - τότε που όσα έπαιρνε μια Ρωσίδα πόρνη σε ντισκοτέκ της Κόκκινης Πλατείας για να πάει με έναν δυτικό τουρίστα αντιστοιχούσαν στους μισθούς... ενός χρόνου μιας Ρωσίδας δασκάλας!
Τι σημαίνει λοιπόν για το κύρος της χώρας μια προσφυγή στο ΔΝΤ;
(1) Bγάζουμε μόνοι μας το πόδι έξω από την Ευρωζώνη, στην οποία μπήκαμε ύστερα από πολιτικές δεκαετιών. Το άλλο πόδι θα μας το βγάλουν οι εταίροι, που πιθανότατα θα εξοργισθούν ακόμη περισσότερο με εμάς, αφού θα θεωρήσουν την κίνηση υπονομευτική για το ευρώ.
(2) Η επιβολή πακέτου δυσμενέστατων και εξευτελιστικών μέτρων που δεν μπορούν να προσδιορισθούν. Η Ουγγαρία π.χ αναγκάστηκε να απολύσει δημόσιους υπαλλήλους και να κάνει δραστικές περικοπές στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Η Ισλανδία μείωσε μισθούς και συντάξεις, αύξησε φόρους και προέβη σε περικοπή δημοσίων δαπανών. Η Ρουμανία απέλυσε 137.000 δημόσιους υπαλλήλους, μείωσε μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές δαπάνες και αύξησε τους φόρους, με αποτέλεσμα από 7% αύξηση που είχε το ΑΕΠ της χώρας το 2008, καταβαραθρώθηκε σε μείωση 8% το 2009 που ήρθε το ΔΝΤ!. Η Λετονία προέβη σε τετραπλασιασμό του ΦΠΑ της και μείωση κατά 20% των μισθών, και τέλος η Τουρκία αναγκάστηκε σε μείωση κατά 20% των μισθών και σε κατακόρυφη αύξηση των επιτοκίων.
(3) Από οικονομικής πλευράς, προσφυγή στο ΔΝΤ μπορεί να σημάνει ακόμη και επιστροφή στη δραχμή, προκειμένου να γίνει μία γενναία υποτίμηση, ώστε να γίνει πιο ανταγωνιστική η ελληνική οικονομία και τότε να επιστρέψει στο ευρώ, αν βέβαια μας δεχθούν, πράγμα εξαιρετικά αμφίβολο. Στο διάστημα πάντως που θα διαρκέσει η δραχμοποίηση, οι διεθνείς συναλλαγές μας θα γίνονται φυσικά με ευρώ και δολάρια, που σημαίνει ότι οι πάντες και η χώρα μαζί τους θα χάσουν την αγοραστική τους δύναμη. Και να μην ξεχνάμε ότι το δάνειο που θα εξασφαλίσουμε από το ΔΝΤ δεν θα είναι ούτε απεριόριστο, ούτε επαναλαμβανόμενο.
(4) Από πολιτικής πλευράς πιθανότατα θα επηρεασθεί σημαντικότατα το πολιτικό σκηνικό της χώρας, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι και στη κυβέρνηση θα προκληθεί σύγχυση και αναταραχή, με τους ευρωπαϊστές να ξεσηκώνονται και να απειλούν με απόσχιση.
(5) Οι αγορές τόσο στα ομόλογα όσο και στο χρηματιστήριο αντέδρασαν ήδη αρνητικότατα και μόνο στην προοπτική η Ελλάδα να καταφύγει στο ΔΝΤ. Ήταν ξεκάθαρα ένα μήνυμα της αγοράς ότι η “λύση” του ΔΝΤ ελλοχεύει πολλούς κινδύνους.

(6) Παρέμβαση του ΔΝΤ ακόμη και στην αναδιάταξη του εσωτερικού τραπεζικού χάρτη της χώρας.

Τι θα συμβεί λοιπόν αν δεν ευοδωθούν οι συναντήσεις και οι επαφές με την Ε.Ε, αν δεν αποδώσουν οι έμμεσες απειλές μας; Αν αναγκασθούμε τελικά εγκλωβισμένη στη ρητορεία μας να στραφούμε στο ΔΝΤ; Η απόφαση αυτή πολύ φοβούμαι ότι θα συνοδεύει τον Πρωθυπουργό της χώρας ως εφιάλτης στο σύνολο του πολιτικού του βίου, αφού θα προκαλέσει στη χώρα μεγάλα δεινά, κατατάσσοντας την αυτομάτως στην κατηγορία των ανυπόληπτων, εξαθλιωμένων και αφερέγγυων χωρών.
Όταν εκτοξεύεις μια απειλή θα πρέπει να υπολογίσεις ότι ίσως αναγκαστείς να την κάνεις και πράξη.
Μήπως όμως η προσφυγή στο ΔΝΤ πλασάρεται και ως αναγκαίο κακό, ως άλλοθι προκειμένου να παρθούν εκείνα τα επώδυνα μέτρα(όχι από μας αλλά από τους οικονομικούς μας νταβατζήδες) που αδυνατεί να λάβει η κυβέρνηση λόγω της «κατάρας» που ονομάζεται πολιτικό κόστος και καταδυναστεύει την πολιτική και οικονομική ζωή του τόπου;
Ευχής έργο θα είναι βέβαια και για τους πολιτικούς ηγέτες της Ευρώπης να αντιληφθούν έγκαιρα ότι το καράβι δεν μπορεί να συνεχίσει σε λάθος ρότα και ότι θα χρειαστούν γενναίες πολιτικές αποφάσεις για να μην εξοκείλει και τσακιστεί στα βράχια, συμπαρασύροντας στο βυθό όχι μόνο τους επιβάτες αλλά και τους δημιουργούς του.