Επίσημος υποστηρικτής του Φεστιβάλ ήταν η σύζυγος του Αλβανού πρωθυπουργού Σαλί Μπερίσα και το υπουργείο Πολιτισμού της χώρας, γεγονός που προσδίδει τη δική του αξία όσον αφορά στη στάση της αλβανικής Πολιτείας στο ανύπαρκτο ουσιαστικά αυτό θέμα. Θέμα για το οποίο τα τελευταία χρόνια, ολοένα και μεγαλύτερη είναι η παρέμβαση του επίσημου κράτους της γείτονος. Είναι η συνέχεια μιας σειράς προκλήσεων που κλιμακώνονται τα τελευταία χρόνια. Δεν είναι τυχαία, για παράδειγμα, η ανακήρυξη, μετά από ομόφωνη απόφαση της αλβανικής Βουλής, της 27ης Ιουνίου ως «ημέρα Γενοκτονίας των Τσάμηδων». Ούτε η ίδρυση του «Συνδέσμου της Τσαμουριάς», μιας 100μελούς άτυπης Βουλής, που έγινε μέλος της «οργάνωσης υπο-αντιπροσωπευμένων λαών» του ΟΗΕ το 1995. Οι Τσάμηδες, μάλιστα, διατείνονται ότι διαθέτουν τον απελευθερωτικό στρατό της Τσαμουριάς (UCC – Ushtria Nacionalclirimtare e Chameria) «με σκοπό την απελευθέρωση των εδαφών που τους ανήκουν».
Στόχος ορισμένων είναι η δημιουργία της «Μεγάλης Αλβανίας» και για να το πετύχουν αυτό δρουν μελετημένα και με τη συμπαράσταση και οικονομική στήριξη των Αλβανών της Διασποράς.
Πριν από λίγες βδομάδες το «Αλβανικό Μέτωπο για την Εθνική Ολοκλήρωση» με συμμετέχοντες Αλβανούς από τα Σκόπια, το Μαυροβούνιο, το Κόσσοβο και την Αλβανία συνεδρίασε στη Χιμάρα και εξέδωσε ψήφισμα υπέρ της «Μεγάλης Αλβανίας», σε μια συνέλευση που πραγματοποιήθηκε από οπλισμένους άνδρες οι οποίοι δεν παρέλειψαν να προκαλέσουν τους κατοίκους της Χιμάρας επιδεικνύοντας τα όπλα και γράφοντας συνθήματα. Αν σ’ αυτά προσθέσουμε και τον εκρηκτικό μηχανισμό που εξερράγη -ευτυχώς χωρίς θύματα- στην είσοδο του σπιτιού του δημάρχου της Χιμάρας και προέδρου της «Ομόνοιας», Βασίλη Μπολάνου, προκύπτει ξεκάθαρα το συμπέρασμα πως οι γείτονές μας, με τις προκλητικές αλλεπάλληλες ενέργειές τους, προσπαθούν ανά τακτά διαστήματα να φέρνουν στην επιφάνεια το ζήτημα, στο ευρύτερο πλαίσιο της επαναδιαπραγμάτευσης των σχέσεων των δύο χωρών.
«Δεν είναι αμελητέο το γεγονός ότι ο κ. Μπερίσα όχι μόνο δεν αποτρέπει τέτοιες κινήσεις, αλλά σιωπηρά φαίνεται να τις υποθάλπει για λόγους και εσωτερικών ισορροπιών και για λόγους προσωπικής στρατηγικής, καθώς επιδιώκει να συνδέσει την πρωθυπουργία του με την ευρωατλαντική ενσωμάτωση της Αλβανίας, αλλά και την προώθηση της εθνικής ολοκλήρωσης των Αλβανών», εξηγεί στον «Α.Τ.» ο Φάνης Μαλκίδης, δρ Κοινωνικών Επιστημών του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης.
«Είναι γεγονός ότι το ζήτημα αυτό αποτελεί για την αλβανική πλευρά θέμα που ξεπερνά τις εσωτερικές του διαστάσεις και συνδέεται άμεσα με την εξωτερική πολιτική, αν θυμηθούμε τις παραστάσεις στους Ελληνες προέδρους της Δημοκρατίας το 2000 και το 2005. Η στάση των κατά καιρούς αλβανικών κυβερνήσεων οι οποίες θέτουν το ζήτημα στην ελληνική πλευρά θεωρώντας ότι υφίστανται και στις διαστάσεις του, απόδοση περιουσιών και ιθαγένειας, αποζημιώσεις και επιστροφή των Τσάμηδων στην Ελλάδα, δεν αποτελεί απλώς διαχείριση ενός θέματος για λόγους εσωτερικής συνοχής, την περίοδο μάλιστα που είναι στο προσκήνιο το μέλλον των αλβανικών πληθυσμών στα Βαλκάνια», τονίζει.
Σε ό,τι αφορά το ζήτημα των περιουσιών, οι εκτιμήσεις του Αλβανικού Γραφείου Μεσολαβήσεων, αναφέρει ότι οι περιουσίες των Τσάμηδων είναι περίπου ένα δισεκατομμύριο δολάρια, ενώ με βάση με το «Σύνδεσμο της Τσαμουριάς» η αξία των περιουσιών στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν 340 εκατομμύρια δολάρια, με σημερινή αξία 2,5 δισ. δολάρια.
«Οι εξελίξεις αυτές θα πρέπει να αφυπνίσουν το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών και τόσο σε διμερές επίπεδο όσο και στο πλαίσιο της Ε.Ε.», εκτιμά ο κ. Μαλκίδης. «Η Αθήνα οφείλει να θέσει όλα αυτά τα ζητήματα και να απαιτήσει την επίσημη αποκήρυξη και οριστική εγκατάλειψη του αλυτρωτισμού αυτού του είδους, ως βασική προϋπόθεση για τις ομαλές ελληνοαλβανικές και ευρωαλβανικές σχέσεις».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου